‹‹ ‹ › ››
दुःखले चिसो रुझेका आँखा, संसाररूपी झाँगिलो काँढा।ज्यादा भई पलकमा दुःखभार मुटुको गाँठो फुक्नको घुँक्का,छातीलाई उचाली आउँथ्यो गलामा गै रोकिन्थ्यो बररसानीमा सिन्धु विधवा कठै देखी झर्थिन् आँखामा झरर।।10।।
