पुछेर आँखा पाएर भाषा, भन्दछिन् सिन्धुले,

छिनियो बिहा हिजो नै छोरी दृक् चिम्लिन् इन्दुले।

जसरी कोही व्याधाको हातको बहाई आँखामा,

ढकनी ओर्ली दुःख मुजा पर्छन् नबोल्ने भाषामा।।7।।