Kunjani


छङ्छङ् छाँगे छहरे डाँडा छिरबिर पङ्खी बादलका वनचरा,

ढुङ्गालाई तरङ्ग पार्ने झिलमिल झिलमिल लहरका लहरा।

खरछाने जुनेली घर ढुङ्गामाथि गोबरले लिपेका,

दूबो चउर चौतारामनि, कम्मर भाँची नाचेर उफ्रेका।

न्यानान्याना भुवालु जन्तु, बादल भुवा घामले न्याना झैं,

पाठालाई च्यापेका राम्रा परीहरू पहाडका गाना झैं।

कराली र भिराली बारी, केराघारी फलफूलका बगैंचा,

फापर फूलका सिँगार बारी, खर्क चउर जलतीरका गलैंचा।

शीतल स्वर्ग वनको सुन्दर वनसुपारी टिपेर खाएका,

सहनका सज्जन गोरु कहाँ जमिन कोर्नलाई लाएका।

बिहानी नै पखमा हाँगा झयालनेर छानेर बसेकी,

सपनाकी देशकी धोबिनी, स्वर्ग झलझलबाट झैं खसेकी।

मीठो नरम ढुक्कुरे बैंस हरियोमा फुलेर गाएको,

जुहारीमा रसिला दिन आफ्ना परी जितेर पाएको।

सम्झी सारा घर र वन पहाडका रमाइला मिठास,

कुराकानी गरेर बस्थे आँखाआँखा रसाई उदास।

परदेशको बिरानु हावा पहाड वन सम्झन्थे झल्झल,

घर हुन्छ परको स्वर्ग आँखाआँखा सम्झना भरिईs:

मुटु सर्सर भरेर टल्पल।।9।।