‹‹ ‹ › ››
पोल्टा हाम्रा आँसुका आँसु जीवन हाम्रो आँखाको कहानी,झर्ना छाँगा माइती कठै पुतलीको पखेटा जवानी।फूलका मुटु नशाका भित्र, आशा हाम्रा काँठामा बूँद पानी,कठै हामी अर्पेका फूल विरहले वैलाई झारिने,संसारका हावाले हुन्छन् सुगन्ध नै म कहिल्यै मारिने।छातीतल भरेको जल हामीलाई सधैंको शीतल,रुनु हाम्रो करमको रेखा नभै भाका टाकेर जलजल।हामी थोरै दिनका बत्ती आशा गरी वैलाउन जन्माई,पृथिवीमा रोएर कठै काल आई लैजान्छ अन्माई।।11।।
