कुनै वेला आये युवक रसिला गोप लहडी

झिके ऐना, लाये तिलक पनि सिन्दूर रगडी।

पुछे औँला मेरो विपुल कटिमा त्यो सिंदुरको

बस्यो रातो धर्सो गुरुसदृश भै मूर्खहरुको।।6।।