न ता मेरो काया प्रबल, न त छाया छ घनको

न ता स्पर्शै मिल्थ्यो पलकभर चीसो पवनको।

कठै त्यो वेलाको अति विकल सन्तप्त मनको

अवस्था नै अर्को, सहजसित शक्ने कहन को?।।19।।