खडेरीले पोल्दा तन सब शुक्यो, मस्तक झुक्यो,

छुट्यो मानू नाडीचलन, पदमा जीवन लुक्यो।

नमिल्दी हो ता त्यो बखत जननीतुल्य रजनी

म लिन्थें यो चोला बदलिकन अन्तैतिर जुनी।।20।।