थिये खाली दोटा करङ बिचराका, तिनि पनि

उडायो कौवाले लगिकन बनाऊँ गुँड भनी।

जटामा अल्झेको फगत रिलधागो अलिकति

रह्यो बाँकी, त्यस्ले फनफन घुम्यो मस्तक अति।।25।।