व्यथाको जो ज्वाला विकल उस चीत्काररवमा

थियो, त्यस्को थोरै असर दुनियाँको हृदयमा।

हुँदो हो ता, कालो धरणितल कैलाससदन

बनीजान्थ्यो, लोभी मनुज पनि हुन्थ्यो त्रिनयन।।24।।