थियो बाल्यावस्था जुन बखत मेरो, उस घडी

दगुर्थे लत्त्याई जुन पथिक अन्धा रिपु सरी।

उनैको देख्दै त्यो अति मतलबी भाव मनको

दया साथै हाँस्थें फगत मुख हेर्थें गगनको।।5।।